Çukur'daki Diyalektik < ··· >

"Ben asla dizi izlemem. Hep belgesel! " diyenlerden misiniz, yoksa tam bir dizikolik misiniz? Çekoslavakyalılaştırabildiklerimizden misiniz, yoksa değil misiniz? Tamam zor sözcük, kabul ediyorum. Ama ben bu sözcüğü kolayca söyleyebilenlerden ve nadir de olsa, seveceğim bir dizi bulursam izleyenlerdenim.😉 Bunlardan bir tanesi de, Show TV'de ekrana gelen Ay Yapım imzalı "Çukur" adlı dizi oldu. Aslında başlarda kendimi sorguluyordum. "Silahlı, mafya mufyalı bir dizi dikkatimi bile çekmezdi. Niye hala seyrediyorum?" diye. İlk bölümünde, televizyon kanalı tesadüfen açık olduğu için göz ucuyla bakıp, bir yandan da blog okuyordum. Sonra daha bir dikkatimi çekti. Rock müzik yapan yakışıklı ve iyi bir adamla, genç güzel bir kadının sevimli aşk hikayesi hoşuma gitmeye başladı; bıraktım elimden bilgisayarı. O sırada genç adam, bir dönem Erkin Koray'a ait olan gitarını satıp, müstakbel eşinin hayalini gerçekleştiriyordu. Paris'te evlenme teklifi! Biz kadınlar severiz sürprizleri ne de olsa ;) Ama, benim bu diziyi sevmemdeki sebep farklıydı yine de.

Dizinin Müzikleri Müthiş 🎵👌

Saçma sapan duygu sömürüsüyle insanları ekrana bağlayan, ağlak, abudik gubidik dizilerden sonra, şöyle kaliteli, konusu farklı bir şeyler izlemek keyifli olacak neyse ki derken; dizi başka yöne ilerledi. Anlatmaya gerek yok, bu yazıyı okuyanlar zaten dizi hakkında fikir sahibi olanlardır diye düşünüyorum. Öncelikle bir izleyici olarak; ara sıra serzenişte bulunduğum, kurguda eksik bulduğum taraflar yok değil açıkçası. Ama dizi müzikleri bence müthiş! Kimler ve neler yok ki! Cem Karaca, Erkin Koray, Musa Eroğlu, Neşet Ertaş gibi efsanelerin yanı sıra, Ceylan Ertem'den Cem Adriyan'a, Fazıl Say'dan Toygar Işıklı'ya kadar bir çok sanatçıya da ev sahipliği yaptı dizi. Eypio'nun dizi için özel hazırladığı; 'Gömün Beni Çukura' ve Gazapizm'in 'Heyecanı Yok' adlı parçaları da müzik listelerinde zirveye oynuyor. Vartolu karakteriyle özdeşleşen, Musa Eroğlu'nun eşsiz yorumu ve bestesi, Abdürrahim Karakoç'un ise unutulmaz sözleriyle 'Mihriban' türküsünün yeniden dillere dolanması da dizi müziklerinin ne kadar seçici ve yerinde olduğunun kanıtı gibi. Tüm sanat dalları arasında, insanları aynı duyguda en kolay birleştireni müzik bence. Sanatın büyüsüne inanan biri olarak, diğer türlere haksızlık etmek istemem asla. Yine de, müziğin duygular üzerinde yüksek tesir etkisi yarattığı görüşündeyim.

Çukur Duvar Yazıları ve Çukur Dövmesi 💒 < ··· >;

Müzikleriyle izleyiciyi kendine daha bir bağlayan dizide, kullanılan duvar yazıları da fark yarattı. "Sıkıntı yoksa, sıkıntı var demektir." dillere en çok dolanan duvar yazılarından biri oldu örneğin. Her bölümde, duruma uygun duvar yazıları tam bir tamamlayıcı unsur oluşturuyor kanımca. Tabii ki sadece o haftaki bölümle sınırlı kalmayıp, sosyal sorumluluğu da elden bırakmadı Çukur. "Otizmin farkındayız. Onların yanındayız." duvar yazısında olduğu gibi.

Vee, tabii ki dizide en çok gündeme taşınan özelliklerden biri de; Çukur'un simgesi olan dövme. Aynı dövmeden, mahallede yaşayan bir çok kişide bulunuyor ve Çukur'dan olanların birbirlerini tanımasalar da birbirlerini bilmelerini sağlıyor. Artık tişörtlerde de yerini alan, hatta bu yaz bir çok kişinin vücudunda göreceğimizi düşündüğüm bu dövme, bence yaza da damgasını vuracak. Hatta kalıcısını yaptırma cesaretini gösterenlerin de olacağını düşünüyorum ben. Her şeyin fanatikliğinin zarar getireceği gibi, bir anlık hevesle, kalıcı bir imzayı bedenlerinde taşımadan önce, bir kez daha düşünmelerini öneririm yine de.😉

Dizinin Negatif Tesiri Var mı?❌

Seviyoruz, bir çok açıdan medhediyoruz ama, yazının başlarında demiştim ya mafya falan diye, umarım ilerleyen bölümlerde daha bir üstüne düşülür bu olumsuzlukların. Yani, sonuçta iyilik, mertlik esasında yaşayan bir aileden yola çıkıyor dizinin konusu. Gelgelelim bu mert aile, silah satarak mahalleliyi koruyor ya da destek oluyor. 'Ee, bu ne perhiz, ne lahana turşusu şimdi' denmez mi? Denir elbet. Tamam uyuşturucuya kesinlikle karşı Koçavalılar, ama silah ticareti falan hiç olmadı işte. İzleyici kitlesinin, daha çok genç kesimden oluştuğu düşünülürse, bir özenti oluşabilir. Malum, gençlik çağı, tam kanın kaynadığı, kendini bir yerlere dahil hissetme isteğinin tavan yaptığı bir dönem. Kavgacılığın delikanlılık, gücün bilek gücü, parası olanın kral sanıldığı günümüz penceresinden de bakacak olursak, bence dizinin negatif tesir yaratma olasılığı da var. Hala, bir umutla bekliyorum; silah, kavga dövüş vs.nin, vahim sonuçlardan başka bir şey getirmeyeceğinin de vurgulanacağı bölümü. Çukur'da doğsan da, başka bir hayatın mümkün olduğunu, ekranda da bir an önce görmek istiyorum artık!

 'Ağır Roman' ya da 'Baba' Filminden mi Esinlenildi? 👀

Senaryonun çıkış noktasına dair kesin bilgi bulunmasa da, medyada benim gibi düşünenlerin sayısı az değil. 'Baba'yı izleyenler, özellikle dizideki karakterlerin birebir karşılığını bulacaklardır. Ama bir 'Ağır Roman' hayranı olarak ben, iskeletin 'Baba'dan, ruhun 'Ağır Roman'dan esinlenildiği görüşündeyim. 2. Bölümden itibaren doğallığı ve kötülüğünün altında başka bir şey sezinlediğim, en severek izlediğim karakter; Vartolu Saadettin'in asıl isminin Salih olması mesela... Ağır Roman'daki  baş rol karakter, bıçkın delikanlının ismi de Salih'ti. 'Kolera' adlı sokakta, yaşamın kıyısında, kendi algılarınca var olmayı başaran bir grup insanın hikayesiydi anlatılan. Tıpkı Çukur'daki gibi. Sonuç itibariyle bu iki kült film de, Çukur da, hayatın basitliği ile insanların acımasızlıkları arasında savrulan yaşamlardan kesitler sunuyor izleyiciye. Varsın esinlensin, önemli olan güzel bir şey ortaya çıkmış olması.😉 Ve yine dizideki bir duvar yazısında dediği gibi; "Küçük kalbimize sığdırdığımız büyük çukurlarımız var bizim." Belki de ondan sevdik bu kadar Çukurdakileri, kim bilir?

Gelelim Çukur'daki Diyalektiğe 😈😇

Vartolu'dan bahsettik ya az önce, işte kötünün içindeki iyiliğe dair en göze çarpan, belirgin örnek; Salih. Hiç bir insanın aslında kötü doğmadığı/olmadığının kanıtı gibi. Uzun yıllar boyu "safsın sen" yaftalanmalarıma rağmen, bir yanım haklı bulsa da söyleyenleri, bir yanım hala inanmaya devam etti kötülerin de içinde iyilik olduğuna. Biliyorum ki, hiç bir bebek kötü olarak gelmez bu dünyaya. Aile, çevre, yaşam şartları yoğurur minik ve masum hamuru. Yine de insana verilen en özel hediye belirler karakteri; seçme hakkı. Peki ya, seçeneklerin azlığındaki seçeneksizlikleri çocukluk travmaları yaratan, sürekli ezilen, aşağılanan, bedensel ve ruhsal olarak yağmalanan masum çocukların karakteri ne yönde oluşur sizce? Empati yapmadaki farkındalığın, dönüm noktası olsa gerek bu konu. Bazen deriz ya, 'her şey üst üste geliyor' diye. Yetişkin olarak bile; 'Yoruldum artık baş edemiyorum' derken, ya da 'Neden benim başıma geldi bu?' diye sorgularken bulmadınız mı hiç kendinizi? Peki korunmaya muhtaç olan bir çocuğun, hayatla mücadelesi ve iyi bir insan olma yolunda kendine seçenek yaratabilmesi, ne kadar mümkün?..

Tabi ki herkesin algıda seçiciliği farklıdır. Her severek yaptığımız eylemde bulduğumuz tat da farklı olacaktır. Yaşam dediğimiz armağan, hepimize farklı deneyimlerle, başka başka şeyler öğretmeye devam ediyor. Müziğiyle içine alabilmesi, konusu, senaryosu, yönetmeni, başarılı oyuncuları, kurgusuyla, birbirinin farklı versiyonu olan piyasa dizilerinin önüne geçebilmesindeki başarısı da ortada. Ama bu dizide benim kendi adıma öğrendiğim; kimsenin Öz'ünün kötü olmadığı. Yolda karşılaştıklarımız bizleri kötüye sürüklese de, tüm kötülüklerin altında yatan tek bir sebep var; SEVGİSİZLİK. Ve hepimizin zaman zaman düştüğümüz kendi Çukurumuzdan çıkabilmemizin de tek bir yolu var; SEVGİ. Kazı kazan kartı gibi, kötülüklerin kazınıp, altındaki 'İnsan'ın ortaya çıkacağına dair kocaman umutlar, ve kocaman sevgilerimle iyi seyirler hepimize. 💖

Aytülpedia ;)

Senaryosunu Gökhan Horzum'un yazdığı, yönetmenliğini Sinan Öztürk'ün üstlendiği dizide son dönemin gözde oyuncularından Aras Bulut İynemli, Dilan Çiçek Deniz, Erkan Kolçak Köstendil, Öner Erkan, Rıza Kocaoğlu, Nebil Sayın, Kubilay Aka ile usta oyuncular Ercan Kesal ve Perihan Savaş buluşuyor.

23. Altın Objektif ödül töreni - "Yılın Dizisi" ödülü / Çukur

NOT: Akhisar Postası 03.05.2018 tarihli köşe yazımdır.