Bal-Kon-Ma, Uç

Balkonumdan Balkonuna Sevgili Deep ;))

Meditasyona pek bir merak sarmış ama, ilk nefes çalışması videosunu izleyip deneyimleme aşamasında yorulup, vazgeçmişlerdenim ;) Bunca hımbıllığa rağmen balık etli kadrosunda kalarak, tombulluk mertebesine ermeyişim de bi kıyak olsa gerek ;)

Az önce tüm sesleri unutup kendi sesimi duymaya çalıştım.Gecenin yardımını da yok saymamak lazım.Müzik açsam daha bir yardımı olur belki... Yok olmaz, müziğin yaşadığı neyse, onu yaşamama neden olur şimdi."Ben" gibi olmaz sanki.Bu bunaltıcı sıcaklarda, güneşli, can-ım evimde, klimanın soğuk soğutuculuğundansa, rüzgarın serinletici dokunuşlarında buldum çareyi.O yüzden balkon, havadar yatak odam oldu bu yaz.Evet; bu yaz...

Çünkü, "evim evim güzel evim"in her yanına ancak bakabildim-görebildim.İlk defa evimi bu yaz yaşayabiliyorum.Paralı köleliğe dönmüş çalışma hayatının her tarafa sıçramışlığını kabul edişimin, emekli olmaya yetecek sabrı tükenmiş.Aslında ufacık, ama kendince garanti saydıklarıyla yetinmiş.En sevdiği şair, Can Baba'ya ait şiiri baş yapıtlardan bellemiş.

Hiçbir şeyin kendine ait olmadığı gerçeğiyle, büyük ölçüde yüzleşebilmiş.
"Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem.
Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin.
Senin değillermiş gibi davranacaksın.
Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de korkmazsın.
Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın..."

Ve Gökyüzünü sahiplenicek kadar çok olan sevdası, Gökkuşağından hiç vazgeçmemiş...
"Mutlaka sana ait olmasını istiyorsan birşeylerin…
Mesela gökkuşağı senin olacak.
İlle de bir şeye ait olacaksan, renklere ait olacaksın..."

Aah ah! Neler varmış içimin sesinde.Meditasyon hakkındaki kıt bilgimden -hem de doğruluğundan çok da emin olmadan okuduğum- ama birçok kişi tarafından yapılan tanımlamaya dönecek olursak; İç huzuru yakalayış olduğu çıkıyor ortaya,en kısa anlamıyla.Oysa ki; birçok kişi için de,yaşadığı sıkıcı hayattan, kendinden kaçış ve doğaya sığınış olarak algılanıyor.Vee tabii sonunda, ormanın hışırtısının karıştığı denizin, sakin dalgaları ve güneşin ışığıyla yola çıkılınca, birçoğu yola kanıp varışı unutuyor.

Ben o yüzden; ne şu anda öten, yaza güzelliğini veren cırcır böceklerini... Ne şu sıralar tüm ülkede bilinen hava üssüne yakınlığımdan mıdır nedir, daha bir dikkatimi çeken ve üzerimden geçen uçakların sesini...Ne de, odadan gelen amaçsızlığın hizmetkarı olmuş televizyondaki sesi duymuyorum.

Yoo yo ! Hayır duyuyorum !Hatta, uzaktan geçen otomobil ve benzer sesleri de duyuyorum.Benim de içsel yolcuğumun yolu bunlar bugün.Nirvana'ya varışa ulaşamasa da...Ama geceden sonra, en çok da "havadar odam" eşlik ediyor yola; balkonum. A ! balkonum demişken, Çok sevgili, düşünceli, yorumlarıyla en neşe saçan,yazar mı-yazar;  Deeptone'un  Sade Ve Derin bloğuna davet etmeliyim sizi. "Balkonda" yayını.Belki aynı gece yazmayı düşündüğümüz yazının yeri aynı, zamanı farklı.Benim gibi acemi bloggerlardan desteğini esirgemeyen kocaman gönüllü kadına, kocaman sevgiler ;)

İşte şimdi güzel bir Loreena McKennitt iyi gider, eşlik eder.

Dans ederek gidilebilir bir yol hayal ettim.Şarkı da söyleniyor.Müzik aletleri en usta ellerde birbirleriyle özdeşleşmiş.Herkes istediği kostümü giyebiliyor; herkes ve kendi için.Ve bu yolun tek amacı; yol boyu mutlu olmak.

Siyah ve beyazı unutturmayacak kadar renkli herşey.Kalabalığın ahengi sarmış  her yanı...