Suyun Kanatları

Şimdi, şu anda, olduğun yerde, etrafına bir göz at yazıyı okumadan önce lütfen. Şu an'ın içerisinde kendini nasıl hissediyorsun, bir düşün. Olmak istediğin yerde misin? Eğer öyleyse, ne mutlu sana. Değilsen, yazıyı okuduktan sonra, birkaç dakikalığına gözlerini kapat ve sadece şu an nerede olmak istiyorsan onu düşle. İstersen şimdilik bana eşlik et...

Çıplaklığında asıl varlığın. Kendinden soyunup, nefes nefes yıkanmaya, oyunu bozmaya var mısın?

Soyun da gel her gelişinde. Seni sen yaptığını sandığın her şeyden soyun. Salt sevginin doğduğu gibi doğ; suyun içinden. Asıl varlığın, ruhunla gel... Yumurta mı dersin, koza mı bilmiyorum. Ama, kanatlarına kavuşman için kabuğu kırman gerek. İçeride olduğun yetmedi mi, sana uyanmanın zamanı gelmedi mi?

Kızılın tüm tonları harmanlanmış, içine gökkuşağını katmış. Ama, ne siyah ne de beyaz kalmamış, serin bir şafak vakti. Bir araya gelemeseler bile, birbirlerine aşıkken, aşık olmayı geçmiş, 'Aşk' olmuşlar şafakla. 'Bir' olmuş geceyle gündüz. Ve ben, bu serin sabahta doğdum tüm -miş'li zaman eklerine inat. Gecenin soğuğuyla, hava oldum geldim toprağa, güne uyandım. Yeni doğmuş bebek misali tutundum doğa ananın bir yaprağına. Bu hayalde ismim yabancı değil sizlere. Tanıdık, bildik küçücük bir su damlası; Çiy tanesiyim işte...

Yaprağımın kucağından yavaşça salındım toprağa. Yağmur damlalarıyla emekleyip akarsu kollarıyla koştum... Geçtiğim tüm yolları biriktirdim hafızamda. Serpilip büyüdüm, ulaştım okyanusa bir gece vakti. Suyun kokusu yoktu, gecenin de sesi. Güzel kokulu ağaçlar rüzgarla karıştı geceye, su ise şelale olup sesini verdi... Ay ışığına eşlik etti ateş böcekleri. Her karıştığında buldu tadını, kokusunu, 'O' oldu da seslendi. Bir tek ateşe dokunamamıştı su.

Geceyle gündüz bir araya gelemezken suyla ateş birleşir mi sizce? Şimdi masalsı bir hayalin içinde kaybolmuşken/var olmuşken, birden gerçeğe mi döndük yoksa. Hayır, olduğumuz yerdeyiz hala. Hem, hiç bir yere gitmemiştik ki zaten. Sadece, bir hayal molasıydı bu; yaşama. Hayat, zaman zaman kor düşürür yüreğimize. İçimiz yanar, kimselere anlatamayız ateşin sıcaklığını. Oysa ellerimiz buz tutar yürek yanarken. Sıcacık ellerin sevgisiyle çözünür buz, buhar olur. "Sadece biraz zaman"  deriz ya hep, belki de zaman dediğimiz şey, her yeni "sen" için bir kozadır sadece. Suyla dinginleşip, zaman kozasında büyüttüğümüz ateşin küle dönüşmesinin vakti gelmedi mi? Su ve ateş ile bir olmayı bildiğinde, hava ve toprağın enerjisini de elinde tutarsın. Simyacı olur hayatını dönüştürürsün. İstediğin gibi...


Kendi küllerinden doğan anka kuşu gibi, sudan gelen kanatlarınla yeniden uçmaya, sen olmaya hazırsan, kendine uyanmak için; kapat gözlerini...



NOT :  Akhisar Postası - Şiir Öykü/Edebiyat Sayfası 4. sayısında yayımlanmış olan yazımdır. Edebiyat Sayfası, Ali Özenç Çağlar tarafından hazırlanmakta ve her ayın 15'inde okuyucuya sunulmaktadır.