Sosyal Medya Bir Çığır Başlangıcı Olabilir mi?

'Araç'la 'Amaç'ın Ayrımını Bilenlere;

Sosyal medyanın içerisinde yer almayanımız yok artık.Minnak yavrulardan, kocaman dedelere/ninelere kadar hepimizin buluşma noktamız oldu.Bazen birbirimizi eleştirirken, çoğu zaman da benzer davranışlarda buluyoruz kendimizi.Aynı suda yüzerken, senin yüzme pozisyonunu beğenmedim demek gibi olur diye, ağır eleştiride bulunmaktan kaçındım her zaman.Ne de olsa, herkesin yolu kendine.Bence, hayatın olmazsa olmaz sınırı; kendimi veya bir başkasını incitmemektir.Her durumda bunu kendine kural almak, en iyi çözüm yolu.Tabii ki, birileri üzülecek diye kendini de üzmeyecek insan.Geri kalan; öğretilmiş, geleneksel, ama içi boş kurallardan sıyrılmanın zamanı çoktan gelmedi mi zaten?

İnsanlık var olduğundan beri çeşitli furyalara maruz kalmıştır mutlaka.İlkel çağlarda ilk toka bulunduğunda, ilk kez kullanan kadın canlandı gözümde.Diğer kadınlar nasıl bakmıştır acaba.Özenerek keşke benim de olsa dediklerini duyar gibiyim.😊 (O çağlarda, hasetlik duygusu yine var mıydı ki ;) Neyse, yani moda bir şekilde yaşamın bir parçası.Birinin bulduğu, kullandığı herhangi bir şey hayatımızın bir parçası haline geliyor.Kimi zaman ihtiyacımızı giderip yaşamımızı kolaylaştırırken, kimi zaman renk katıyor.

Ben sosyal medyaya da bu şekilde bakıyorum.İçinde yaşadığımız çağın, hayatımızın en içine kadar girmiş modası.İletişim ihtiyacımızı karşılayan, zevklerimize hitap edip egomuzu okşayan sıcak bir el gibi.Uzun yıllar önce ev telefonları lüks sayılırdı mesela.Şimdi elinde telefon olmayan yok.Hatta olmazsa olmazımız haline geldi.'Modaya uyalım' / 'ihtiyaç giderelim' bu iki cümlenin karışımı olarak sosyal medya hücrelerimize sızmış durumda.


Sizlerin uykuya geçiş ve uyanışınız nasıl oluyor bilmiyorum ama, tahminim benden pek farklı olmadığı yönünde ;) Gece uyumadan önce de, sabah uyandığımda da ilk baktığım şey, telefonumun ekranı oluyor.Saat kaç olmuş, mesaj, arama, bildirim, mail ... var mı diye diye bakıyorum işte.Bir de bahanem var; "Uyanır uyanmaz açılamıyorum ben 👀" ;) Bu kadar içimize işlemiş bir şey için de, ağır eleştiri yapmak uygun düşmez diye düşünüyorum kendimce.Ama hiç şikayet etmediğimi de söyleyemem.

Hastanelerin acil bölümünden bile mecbur kalmadıkça kaçan biri olarak, kanlı, vahşete maruz kalmış insan veya hayvanların görüntüsüne dayanamıyorum mesela.Evet bunlar da hayatın gerçeği maalesef.Hayatta tabii acı da var.Ama bu tarz görüntüler onlara çare olmamızı sağlamıyor.Yazılı olarak da haberdar olunabilir.Ayrıca küçük yaştaki çocuklarda travmalara bile yol açabilir.

Televizyon ayrı bir mecra zaten.Oraya hiç girmeyeyim.Gün boyu insanların acılarından reyting sağlamanın dışında, gerçek program yapan kanal ve programcı sayısı çok az.Benim asıl anlamadığım sosyal medyanın tüm uygulamalarını takip edebilenler.İş, ev, çocuk... derken zaten yetişemediğimiz hayatın, ne arasında bu vakti buluyoruz.Bence sosyal medyanın asıl eleştiri noktası burada devreye giriyor.

Hepimiz, kendi ihtiyaçlarımız çerçevesinde yaşıyoruz hayatlarımızı.Zaman zaman, maruz kaldığımız zaman dilimleri hariç.Benim anladığım, birbirimize ne kadar çok ihtiyacımız olduğu.İnsan insana, paylaşıp çoğalmaya susamış meğer.Uzun süren susuzluk sonrası, sosyal medya denizlerinde savruluyoruz.Herkes bir yol tutturmuş kana kana içiyor suyu.Tuzu, çöpü umurunda değil.Ayıklamayı akıl edenlere ise, derya olmuş deniz.Tatlı su okyanuslarına geçişte onlar.


Cumartesi arkadaşımla buluştuk.Sohbet ederken, bir yandan telefonundan bir yerlere yetişme çabasındaydı sürekli.Bazen söylediklerimi duymadığını fark edip sustuğum oldu.Sıkıldım açıkçası.Ancak, evlere dönme zamanı geldiğinde konuşabildik.Çünkü bir şişe şarap kanımıza karışmaya başlamıştı.Sanki, ancak şarap içince dönebildik kendi gerçekliğimize.Bir dönme dolabın içinde gibiyiz.Ya da aynı şarkının, aynı nakaratı dinletiliyor sanki sürekli hepimize.Bir kısır döngüdür gidiyor.

Kendi adıma Facebook'ta dolaşmayı seviyorum açıkçası.Beğendiğim sayfaların "takip et" bölümünü, "haber kaynağında başta gör" olarak işaretlediğim için, oralarda yazılanlara ulaşmam kolay oluyor.Arada eşi dostu da görüyorum tabii ;) Bazen de bende eksiklik var zannına kapılıyorum.Herkes her yere yetişiyor.Bir ben dışarıda kalıyorum hissi çörekleniyor içime.Hem her şeyden haberdar olmak isterken, gereksiz şeylerle vakit harcamanın arasında sıkışıp kaldım.Ben mi yetişemiyorum zamana, yoksa zaman mı hızlandı bilemiyorum...Tek bildiğim, daha çok, yapmak istediklerime odaklanabilmek.

Ve evrenin doğal döngüsünün bir parçası olduğunu düşünüyorum sosyal medyanın.Çünkü, insanlık iletişim evresinin en üstünün bir alt sınırında şu an.İnsani algılarımız dahilinde tabii ki... Bir sonraki durak, telepati kurabilmemiz olacak sanırım.Bilgisayar ilk hayatımıza girdiğinden bugüne kadar, ne şekillerde kullandığımıza dair hafızamızda kısa bir yolculuk, eminim sizlere de, dönüşümümüzü hatırlatacaktır.

Ve her yeni çığır gibi sosyal medya da,           
Kimileri sanal döngüde kendini sıkıştırırken,
Bulmak isteyenlere, yol olacak 'araç'la 'amaç'ın ayrımını bilenlere...

NOT: "Bücürük Ve Ben" bloğunun sahibesi, sevgili Müjde, bu konu yorumlara sığmayacak deyip, "(A)Sosyal Medya" başlığıyla yayımladı kendi fikirlerini.Bence,  bir uğrayın derim ;)😉