Yeni Ay'da "Ay" Gibiyim (Ayn'a'daki Hikaye)

Bu yeni Ay'da, Ay gibiyim.Saçlarımdan suyla akıyor ışık, inci taneli tokalarım, yıldızlar.Ben bir masal anlatıcıyım.Anlatacağım masalsa; şimdiki zamanın rivayeti.Bir masalın ortaya çıkış hikayesi yani.Bu hikayede aynaya bakanım, kendimi görmek için."Ayn" ; sadece görebilmek için aynanın çerçevesizliğini.O zaman bileceğim "Ayna'ya Bakan" değil, "Ayna'dan Bakan" olduğumu.Çünkü; "Ayna" da benim...

"Ve dahi, rüzgar bile "ben idim aslında" deyinceye değin, devam edecek "Ayn'a'daki Hikaye"... Servet Yalçın

Siyah'ın Rüyası ve Işık
Ayın karanlık yüzünün aydınlık yüzüyle birleştiği yerden doğduk hepimiz.Ruhlarımız yüzümüze hep bıçak sırtı kadar yakındı.Diğer yarılarıyla bütün olduklarını unutmasınlar diye.Bıçak sırtı kadar yakın olmalarına rağmen, karışamadılar birbirlerine.Çünkü o zaman oyun biterdi.Kaybetmenin cezası yoktu bu oyunda.Ya kazanmak için gelişmeye çabalayacaktın, ya da tadı alıncaya dek yeniden denemek zorunda kalacaktın.Hem de, her seferinde, öncekileri unutarak hep ilk sanarak.Oysa oyun; sevgiye yaşam katıp çoğaltmaktı ve, sonsuzluktu ödülü.

Yaradılışın kimyasının gereğiydi doğumun iki çeşidi.Biri her uyandığında kendinden kendini doğurman, diğeriyse  zıddın olanla bütünleşmen.Siyah beyazdı başlangıçta renklerimiz.Ying-Yang gibi.Diğer yanımızı saklı tutsak da o da bizdendi.Hayat deneyimlerimiz sayesinde yaptığımız tercihler belirledi yerimizi sonrasında.Seni sen yapan da; 'Sen'sin aslında.

Bedenin inzivaya çekilmesiyle oluşmaz mı ruhun kanatları?.. Biri Siyah, diğeri Beyaz olan kanatlar.İkisi birer renk değil, iç içe geçmiş tek bir renk onlar.Sosyalleşmeyle oluşan uydurma kurallar ve bu kurallardan meydana gelen mecburiyetlerin ötesindeki gerçeğini özleyenler... Kendi mucizesini gerçekleştirmeye niyet eden, aşkı arayanlar... Beyazı, yani ışığın temsilcisini seçenler ulaşırlar sonunda sonsuzluğa.Yani; hatırlamaya başlayanlar...

 İnsan da ışığın bir parçası olduğuna göre, her özelliğinden farklı dozlarda almış olabilir.Kendinden doğana kadar her bebek anneye göbek bağıyla bağlıdır.Ama, her doğum yeni bir varlık getirir hayata.Her zerresiyle senin parçan, ve aynı zamanda kendi olan.     Hatırladıklarımın en kıymetlisi olanını, yani, ölüme kafa tutma cesaretini verir sonsuzluğu bilmek.Peki her bildiğine inanır mı insan? Tabii ki hayır.Uzaya dağılmıştır artık ışık.Çünkü kendinden her doğuşta; bir daha sevip sevilmenin, hazzına varır tekrar tekrar.Yani; görüp görülmenin... Tekrar tekrar, kendinden kendini doğurmak...Kendine bire bir benzemeyen, ama her zerresinde bir parçamı taşıyan kendimi doğurmak...

Yine de korkular galip gelir bazen değişime."Çok gülme ağlarsın!" saçmalığı gibi, doyasıya mutlu olmaktan korkman gerektiğinin öğretilmişliğiyle korkarsın bazen.Sanki mutlu olmak suçtur ve, tadını çıkarmak yerine, ardından gelecek felakete hazırlanman için sıkıntılı bir bekleyişe geçmeliymişsin gibi... Ancak, ezberlerin yerini, duygu yüklü doğaçlamalar alır nadiren.Korkmayı unutacak kadar mutlu anların enstanteneleri dolar içine; nefesinle... Ezberletilmiş duygularla hareket etmeye ihtiyacımız yok.Nefesimizde bulduklarımız; en kadim bilgiler, onlar.Tüm sınırlarını aşabilmen için...


Hayatta kalmak için vahşi olmaktan başka yolu olmadığını anladığımda gördüm, bir kurdun gözlerindeki masumiyeti.Birçok hayvanın aksine, devenin çölde yaşayabilmesi kadar, doğası gereğiydi halbuki vahşilik.Peki kimi insanlardaki vahşiliğin nedeni de doğamız gereği mi?.. Vahşetin kaynağı, güç hırsı değildir de nedir bu durumda? Dönüşüm için karanlık gerek.Ana rahmine düşmeden hiç doğulur mu? Görmediğimizi bilemediğimizden, korkarak geçtiğimiz mecburi bir geçittir karanlık.Tek amaç, hayatta kalmaktır artık.Duyguların, renklerin olmadığı, en ilkel zamanların ismidir Siyah.

Akla gelen gelmeyen tüm kötülüklerin, acıların, vahşetin, ve hepsinin tek rengi olan Siyah'ın Rüyası.O ki; insanlığı, -hızla geçmesine rağmen- en yavaşından etkisi altına alan zaman kavramıyla hipnotize etmiş olandır... Uyanman gerekiyorsa, önce rüya görmeliydin.Artık, çok da ağırdan almadan uyan! Siyahın kölesi olmadan bul ışığı! Işık ol, özgür kal.Özün gibi,sen gibi...

Perdenin Gölgesi

Perde deyince ilk aklına gelen ne?.. Tül perde, tiyatro perdesi, sır perdesi, sis perdesi, hayal perdesi, gözüne perde inmek... Peki perdenin sözlük anlamı nedir?.. Görmeyi,  ışığı engellemek ya da bir şeyi gizlemek için bir açıklığın önüne örtülen örtü.
Bir örümcek ağı kadar canlıydı örtü.Ruhla beden arasındaki bıçak sırtıydı perde.

Aytülpedia :  (Erişimi engellenemez ;)

Tam Güneş Tutulması:   
"Ay'ın Güneş'i Dünya'dan disk halinde görünen ışık yuvarını tümüyle örtmesi ile oluşur.Güneşin çok parlak olan ışık yuvarı, Ay'ın gölgesi ile örtülür ve Güneş'in ışık yuvarından çok daha soluk olan Güneş tacı çıplak gözle görülebilir hale gelir.Tutulmaya ancak tam tutulma zamanında çıplak gözle bakılabilir.Bu sırada hava, parlak yıldızlar, ve gezegenler çıplak gözle görülebilecek kadar kararır."

Özlerine hepsi eşit uzaklıkta olan ışık yuvarlarından 3 tanesi düşmüş.Biri dinleyenini yani senin başına.Biri tabii ki masal anlatıcısının başına.Ve diğeri de senin anlatacağın kişinin başına.Zinciri devam ettirmek için sen de bir kişiye anlatırken, kendi mucizeni yaşayarsın belki, Ay'ın Güneş'i örttüğü gölge perdesiyle.Gölgeleri uyandıracak kadar karanlık yeter sana! Unutma!!!

  

Yeni Ay'da "Ay" gibiyim Siyah'a ve Gölge'ye inat ...

                                                                                                        AYTÜL ÖRCÜN

"Hayata ilk adımını atan bir bebek gibi hissedin. O ilk adımı kendinize attırın. O ilk adım için tam zamanı. Hayatınızın adımı bu olabilir. Ay tutulmasının gölgede kalan tarafı olmak zorunda değilsiniz, Ay tutulmasının karanlık tarafı olmak zorunda değilsiniz. Siz mutsuz olmak zorunda değilsiniz. Siz başarısız, yeteneksiz, vasıfsız, yetersiz olarak görünmek zorunda değilsiniz. Bunlar sizin değil, hayatınıza kattığınız insanların sözleri. Siz şimdi, şu an kendi sözlerinizi yazabilirsiniz. Özgür bir adım ile her şeyden sıyrılabilirsiniz. İşte bunun tam zamanı."   Yiğit Penguen