Bedenim Tiyatro, Ruhum Yazı

Benim için, şu sıralar en iyi tarifin bu olduğuna karar verdim.Yazılarımı günlük biçiminde yazmayı tercih etmesem de, blogger olmanın en olmazsa olmazı; bence yaşadıklarından beslenmek.Çünkü blog demek bence kesinlikle bilgiyi direkt vermek değildir.İnternetin en büyük ansiklopedisi wikipedia var zaten.(Erişiminin hali hazırda  yasaklı oluşu, bilgiye ulaşmamıza ne kadar set olsa da, başka kaynaklar da mevcut neyse ki.) Bilgiye duygu katarak yazınca olunur blogger.Aksi taktirde; araştırmacı, bilgi aktarıcı bir yazarsındır.Tabii ki buradan, her bloğun, illa bilgilendirici olması gerektiği gibi bir anlam çıkmasın.Bir buçuk yıldır blog yazan biri olarak ahkam kesiyor görünmek de istemem.Sadece, benim anladığım bu.😉

Evet, tarzımın dışına çıkışıma da açıklık getirdiğime göre, asıl konuya gelebilirim artık.😉 Bloğumu ilk açtığım günlerdeki yazılarımla, son zamanlarda yazdıklarıma doğru bir göz attım  da, hepsinin özünde arayış ve buluşlarım var.Hüzünlü ama umutlu bir dönemde başladım yazma serüvenime.Aşkın ilahiliğini keşfettim sonra.Her şeye aşık olmanın muhteşemliğini de hissettim, aşk oldum... Ama, bulutların gelişi kaçınılmazdı yine de.İlla ki gece de olmalıydı, gün yeniden doğsun diye.Bir monotonluk hasıl oldu yaşamımda bir süre sonra.Varlığına alışılmış, hafif ağrıların sıkıcılığındaydı bu dönem.Kendi kendine geçmeyeceğini bilerek, ama kurtulmak için ne yapacağını bilemeden öylece bekledim.Hayat durağanlığı kabul etmiyor.En durağan görünen zamanda da, dönüşüm devam ediyor aslında.Minik bir parmak kıpırdatış bile, yeniliklere adım oluyor bazen.Kelebek etkisi misali.😍

FOLKART AKADEMİ

Yazmaya başlamamla, beni en çok mutlu edenin yazmak ve okumak olduğundan emindim artık.Yine de 'bir yanım eksik hissi' ne engel olamıyordum.Bir şeye odaklanınca, diğerleri öylesine mi yapılır hale geliyor?.. Tek duyu organıyla dünyayı algılamaya benziyor bu durum.Hayatımda eksik olan, hareketti.Yapmaktan zevk alacağım bir hareket gerekliydi bana.İlk aklıma gelen spor yapmak oldu.Başladım sabahları yürümeye.😊 Tanrım, ne kadar düz mantık yürütüyoruz bazen.Hareket deyince sizin aklınıza da sporun dalları mı geliyor yoksa?😉

FOLKART AKADEMİ

Folkart Akademi benim için, -bir kozayı daha terk edebilmek adına- en güzel sebeplerden biri oldu.Yürüyüş, dans, müzik, gelişip öğrenmek, aynı duyguda buluştuğun insanlarla hayatı paylaşabilmek, yani; hareketin en keyifli haliydi Akademi.Eksik yanımı bulup hayatıma dahil etmiştim böylece.Tabii ki her güzel şeyin bir sonu oluyor.Sonsuzluğun ritmi böyle işliyor çünkü.Hava kararsın ki, gün yeniden doğabilsin.

Tiyatroyu yeniden hayatıma dahil edişim, Karşıyaka Belediye Tiyatrosuyla tanışmamı sağladı.Tanışmakla kalmadık, hayatımın ortasına oturdu şu sıralar.Seçmelere kızımla birlikte katıldık.O çocuk, ben de yetişkin grubunda kursiyeriz bir süredir.Ağustos sonunda sergileyeceğimiz oyunlarımız için çalışmalarımız son hızıyla sürüyor.Oyunu sergileyeceğimiz günün yakınlığı, daha çok zaman ayırmamızı gerektiriyor tabii.Günümüz Kültür Merkezinde geçiyor desem abartmış sayılmam.Kızımla iki ayrı grupta ve farklı saatlerde dersimizin olmasının rolü büyük tabii bunda.

Resim,  Zekeriya Hocalar'ın 40. Sanat yılı için hazırlanıp basılan kitaptandır.

Yetişkin grubumuzun yaş aralığı 15-25 olmasına rağmen, biz ablaları olarak azınlığı temsil ediyoruz diğer 3 arkadaşımla.Ama hepimiz bir arada çok mutluyuz.Ve en büyük şansımız da, öğretmenimiz sanırım.Amatör yetiştirmektir belki de asıl profesyonellik.Biz amatörlere bildiklerini aktararak daha da devleşiyor.Yarattığı onca esere, onca ödüle rağmen sessizce destan yazmaya devam eden Karşıyaka Belediyesi Genel Sanat Yönetmeni; "Zekeriya Hocalar" hocamız.Kendisini sizlere tanıtabileceğim ayrıca bir yazı hazırlamayı da çok istiyorum.Ama şu anda tek söyleyebileceğim, kimselerin gözlerinden tiyatro aşkını, böylesine yoğun ve yakından hissetmemiştim.Yazının başlarında 'aşk olmak'tan bahsettiğimi hatırlarsınız.Zekeriya Hocamız için; tiyatroyla aşk yaşayan, hatta aşkın kendisi olmuş bir sanatçı diye bahsetmem, doğru bir anlatımdır bence.

Resim, Zekeriya Hocalar'ın 40. Sanat yılı için hazırlanıp basılan kitaptandır.

Kursun sana en güzel getirisi ne derseniz, her biri ayrı muhteşemlikteki insanları tanımak derim.Tiyatroyu yaz tatiline tercih etmiş güzel yürekli gençler, ve toplumun biçtiği rollere karşı koymuş, gün sohbetlerini değil, hayatı gerçekten yaşamayı seçmiş olan; biz ablaları.Kendini sanata adamış hocamız... Orada bulunan herkes, istinasız çok güzeller.😍

Çalışmalar son hız sürerken bloğuma da hasret kalıyorum tabii ki.Yeni harika insanlar tanımakla, tiyatro sevdasının nasıl hayata hayat katabildiğini iliklerime kadar duyumsamakla meşgulüm şu sıralar.Vücuduma hareket veren tiyatro sevdasıyla kavak yelleri esiyor şimdilerde başımda.Ruhuma nefes olan yazmaya, kısacık bir ara vermiş olsam da... Bu arada taslak yazılarım 18'e ulaşmış.Çoğunda birkaç cümle var.Paylaşamadan da olsa, yazıyorum.😉 Önümüzdeki günlerde tamamlarım nasılsa.Blog arkadaşlarımı da ziyaret edemedim, çok özlemekle birlikte.Mesafelerin yoldan kaynaklandığı, çok sevdiklerinizi göremeseniz de sevginizin aynı kalması gibi.Özlemle kucaklıyorum herkesi...😍💕💕

KARŞIYAKA BELEDİYE TİYATROSU 2017 KUSİYERLERİ.

Biliyorum bol fotoğraflı, uzun bir yazı oldu.Ama, bloğumla hasret giderdim.Olsun artık.😉😍