MANİFESTO MU O SES?

Bu boktan dünyayı değiştirmeyi nasıl istiyorum bilemezsin.Ve bence, hala vakit var.

Bir fikri kağıt üzerinde savunmaya gelince; "Tamam" ...ama gerçekten savunmaya gelince; "Olmaz!" Bu mudur yani?

Hiçbir şeyin bedava olmadığı dünyada, hayal edilemez bir şeydi bu.

Bugün daha asil bir amaç için buradayız. Paradan çok daha asil, çok daha anlamlı. Ve çok daha bilge bir amaç için.Her sabah zombiler gibi kalkamazsınız ya! Şu halinize bakın! Hep aynı sabah. Hep aynı ofis...
Bir hediyeye ihtiyacınız var. Herşeyden farklı, içinizi neşeyle dolduracak bir şeye! Yaşamı! Gençliği! Mutluluğu! Şansınızın döneceğini! Ve özgürlüğünüzü hissettiren bir şeye! İşte bu yüzden geldik. Her sabah sizlere lekesiz, birbirine hiç benzemeyen hediyeler vermek için geldik!

🔔Bu yazının bu paragrafa kadar olan kısmı bir filmden alıntıdır.
Tırnak işareti özellikle kullanmadım.Çünkü, bir film tanıtımı yapacağımı düşünmenizi istemedim.Çünkü, amacım film tanıtmak değil.Ve bazen, yürekle düşünmek, öğretildiği gibi düşünmekten daha iyidir.

Oyunculuk sizce nedir?.. Kurguyla gerçeği birbirine karıştıran oyuncular var mıdır?..
Artık, -olması gerektiği gibi- tırnak işaretini kullanabilirim☺"Seyircinin oyuna katılmadan etkisiz bir şekilde, heykel gibi oturmasından hoşlanmıyorum.Bir şey yapmalılar, ne olursa... İnsanlar tepkilerini ortaya koymalılar.Tiyatroya gelen tipler hep aynıdır.Diğer insanlara ulaşmak için tek yol, gösteriyi sokaklara taşımak."

Kendi kurgularını, sokaklarda ve o an orada bulunan insanlara oynadılar.Gerçeğin tam ortasında... Oyundaki rollerini, içlerindekinin rolünü yaptılar."Hepimizin karanlık yönleri vardır.Mutlaka senin de olmalı."

Hikaye Alfredo isimli gencin, yanına kendi yaptığı kuklasını alıp Madrid'e gidip tiyatro okumak için konservatuara girmesiyle başlıyor.Alfredo okula girdikten sonra da, başta Sanat'ı Sanat'tan çok bürokrasi içindeki memur zihniyetiyle algılayan hocalarından, kariyer ve ekonomik kaygılar içindeki arkadaşlarından rahatsızlık duymaya başlar.Filmin adı olan "NOVİEMBRE"(Kasım), tiyatroya ve sanata kendisi gibi bakan arkadaşlarıyla kurduğu ekibin adı.Alfredo'nun önderliğindeki Noviembre ekibi, yüzyıllardır tartışılan; "Sanat sanat için mi, halk için mi?" sorusuna;
"Sanat, içinde geleceği barındıran bir silahtır." diye cevap veriyor.

"Dünyayı değiştirmek istemiştik.Ama perişanca yenildik.Şimdiyse, değişmemek için ben dünyaya direniyorum."

İlk cümlede yazdığım gibi, Alfredo'nun "Dünyayı değiştirmek" gibi bir amacı var.Bunu yaparken de, içinde geleceği barındırdığına inandığı sanatını, yani tiyatroyu kullanıyor.O'nun gibi bir oyuncu olmak ister miydim? Hem evet, hem de hayır.Politik davranmak adına demiyorum.Sokaktaki insanlar rol olduğunu bilmiyor bazen.Korku ve endişe gibi duygulara yol açabiliyorlar kendilerini anlatmak isterken.Yine de, dünyayı sanatla güzelleştirmek adına, inandıkları yolda olmaları hayranlık uyandırıyor.Bence filmi izlemelisiniz.

Belki onların seçtiğinden farklı... Ama, mutlaka bir yolu olmalı.
"Bu boktan dünyayı değiştirmeyi nasıl istiyorum bilemezsin.Ve bence hala vakit var."

.

NOT:  Bu harika filmle anlatılanı hatırlamamı sağlayan, bu yazının ortaya çıkmasına bilmeden vesile olan eski dostum, usta tiyatro oyuncusu ve Avrasya Sirki'nin kurucusu Servet Yalçın'a sevgi ve saygılarımla...