Aynaya Bakan Mı Sensin, Aynadan Bakan Mı?

Yazma ihtiyacı mı, gerekliliği mi, yazmazsam çıldıracağım mı?..Ya da hepsi mi, ya da hiçbiri?Hani çıldırasıya çığlık atmak istersin de yapamazsın bazen -ki ben hiç yapamayanlardanım :( Öfkeler çığlık, hüzünler sarmaşık olmuş yapışmış olur bazen tenine; "yeter ulan" deyip de, susmaktır bazen yazmak.Kısacık hayatımızı, ne kadar mutlu olduğumuzca yaşıyoruz?Hangimiz sadece içimizden geldiğince yürüyoruz yolda?Gereklilikler mi yoksa sen mi önce geliyorsun senin hayatında?En sevdiklerin mi bencil, yoksa sen mi?Diğerleri umrumda bile değil zaten.

En ağdalı diller geçiyor zihnimden.Edebi bir eser yaratma kaygım da hiç yokken halbuki.İfade ediş bu sadece.Kendi hikayenle, sen gibilere sesini duyurma ihtiyacı sadece.Dostunsa anlattığın; isimler, yerler, olaylar, sonuçlar geçerken sözcüklerde, kendine anlattığında başkalaşıyor sözcükler.

Bir yerde okumuştum.Meditasyon başlangıç tekniklerindendi.Aynaya bakıyorsun bir süre.Sonra aynada gördüğün sana bakıyormuş da, aslın oymuş gibi bakıyorsun bir de.Korku filmi falan izlemem ben.O gerilim dolu, insanların acı çektiği, kanlı revanlı...sahneler zulüm gelir bana.Birebir aynı olmasa da, ayna meditasyonu da ürkütücü geldi, yarım bıraktım.Ama birçok duygu tavanlamalarında, kendime yerden baktığımı farkettim.Ayna meditasyonunun farklı versiyonu gibi yani.Yine de iki yandan bakmak bile yetmiyor bazen.Daha kaç yanı var bu bakışın?Senin sen olduğun yerde, bir başkası da kendiyse, karışıyor doğrular.Çıldırasıya kaçış mı isterdin gerçeğine, boğulasıya hangi gözün sen olduğuna kaptırış mı aynadakine?..Ya da bir bakış, bir boşverişten ibaretse çember, durduğun yer neresi öyleyse?..