Labirent

Çok eskiden gördüğüm bir rüyanın özlemi kasıp kavuruyor içimi. Belki hiç görmedim de zihninim bir oyunu bu, bilmiyorum. Hiç yaşanmamış kadar heyecan veren, yaşam kadar canlı bir hayalin eşiği. İşin kötüsü eşiklerin gebeliğinden yorgun ruhum. Kucak dolusu hediyeyle dönsem de her yoldan, sürekli çekilen doğum sancılarından bitkin bedenim. Labirentin içinde dönüp durur gibiyim. Tek bir yol bulup oradan yürümek istedikçe delice; bir yol daha, bir yol daha... Seçimleri yapan benle, hep seçmek zorunda kalan ben kavgada bugün. Çığlık atmak isteyen gözyaşlarına karşılık, bekle ve sadece yürü diyen tüm anlaşmalarımı yakıp yıkmak istiyorum. 

Köklenemeyen bir gelincik gibiyim. Rüzgarla kavga etmek yerine, onunla dans etmeyi seçmiş, ama bir türlü toprağını bulamamış, tek başına, hür, bir o kadar da köksüz ve kırılgan. Bir yol daha lazım şimdi bana. İçime çekeceğim mis bahar kokusu, sıcacık sofraların huzuru, yuvada olmanın güveni lazım; içimi didikleyen yarın endişelerine inat.