🌙AY Güncem / Ziplenmiş Gibi

İnsanı maymundan ayıran 2. kromozomun içine sıkıştırılmış iki ayrı kromozom gibiyim çoktandır. Yaşadığım ve olduğum iki kişi, gereksizliğinden emin olduğu, sonuçsuzluğunu gözlemledikçe daha bir çırpındığı bir hali içine girmiş, debelenip duruyor. Çık oradan artık! Görüyorsun, biliyorsun işte, kendine işkence etmekten başka faydası yok. "İyi de, nereye gideyim çıkıp da? Olduğum yerde mi kalayım?" diyor eziyetten zevk alırcasına duran, ama bir o kadar da kaçmak isteyen taraf. Bir sürü şey yapmak isteyip de hiç bir şey yapamadan mıhlanıp kaldığınız oldu mu hiç? Ziplenmiş hissedilen bir bedenin içinde arafta kalmışlığı var mı ruhunuzun?

'Olmak, ya da olmamak' meselesinin ortasında oturmuş, olmak isteyip, olamadan kendinle bağlanmışlığın resmini yapasım geliyor bir anda. Denedim, resme çok bi yeteneğim yok. Yani, uğraşınca oluyor tabii ama, öyle kalemi kağıdı boyayı alınca çok amatör çizimler çıkıyor ortaya. Gördüklerimi dökemiyorum tam olarak. Yine en iyi bildiğim, kendimce kendimi en iyi anlatabildiğim dil kalıyor geriye, yazmak. Yazmanın içimi boşaltıp, kendime yer açacağını bilmek rahatlatıyor.

Sahte bir yaşamın içinde sadece sevdiğimi ve sevildiğimi hissettiğim anların gerçekliğindeyken bir yanım, diğer tarafım sahteliğin ortasında kozasına sıkışmış halde bekliyor. Bir doğum sancısı daha bu, biliyorum.  Sanırım, plansız yaşamayı yanlış anladım. Ya da hayatın planlarını planlamaktaki beceriksizliğimin kurbanıyım. Belki de ne kurban, ne de plancıyım. Kendini doğururken boğan, bir cellatım belki, kim bilir?..

Kendime bütün gün sorup, evrene bıraktığım sorularımın, akışına bırakamadığım hayatımın tam da orta yerinde, Orhan Veli'ce oturmuşum. Tarifsiz kederlere değilse de, tarifi zor bir duyguya boğulmuşum. 'Yaşıyorsun, sağlıklısın, sevdiklerin hayatta ve aslında mutlusun' gerçeğinden hayata tutunmuşum. Tutunmuşum da, 'hayat menkıbesi' lafını öğrendiğim Simyacı kitabının anlamında yoğrulmuşum. Beni ben yapan; iyileştirecek, doyuracak, motive edecek ve boşluğumu dolduracak olan hayat menkıbemi arıyorum.

Aynada gördüğüm yüz yabancı mı değil mi bilmiyorum. Çünkü bir süredir aynaya uzun uzadıya bakmaz olmuşum. Gökyüzünden de ses gelmez oldu artık. Burçlardan bahsetmeyen bir astroloğun sözünün büyüsüne vurulmuşum. Çünkü o, sesimi tek sesleyen. Duyuramadıklarımın duyanı, anlatamadıklarımın hikayecisi birinden, medet ummanın acizliğinde uykuya sarılmışım. Düşümde, Pandora köyünün yerlisi bir Avatar olup saçlarımdan 'Eywa(kutsal ağaç) 'ya bağlanmak ve sesini duymak istiyorum. Hayallerimin içinde kaybolmak değil, en sıradanından mucizeleri hayata taşımak istiyorum. Tek kromozomda iki kişi yaşamak değil, 'bir ben var bende benden içeri' diyen Yunus Emre'ye, içerdeki ve dışardakini birleştirip birleştiremediğini sormak istiyorum. Tahir olmak da ayıp değil, Zühre olmak da. Bütün iş Tahir ile Zühre olabilmek tek yürekte ve tek bedende.




Not: Ay Güncem'deki yazılarımı yoruma kapalı ve 'Aynamdan' etiketiyle yayımlıyorum. Yine de fikirlerinizi veya hislerinizi ulaştırmak isterseniz aytuldoga35@gmail.com mail adresim hep açık😉 


Aytülpedia ; )

2. Kromozom:
İnsan genetik olarak yüzde 99 oranında şempanze ile aynı gen dizilimine sahip. Çıkartılan gen haritası bunu ispatlıyor. Evrim Teorisi’ne göre şempanze, orangutan ve goril ile insan milyonlarca yıl öncesinde yaşamış aynı atanın soyundan geliyorlar. Yüzde 99 genetik benzerliğimiz ispatlanabilir şekilde gen zincirimizde var ve bu durum biyolojik olarak aynı atanın soyundan geldiğimizi ortaya koyuyor. AMA biz insanlar 23 kromozom anneden, 23 kromozom babadan olmak kaydıyla toplam 46 kromozoma sahipken, diğer maymunların anne ve babadan 24’er tane olmak kaydıyla 48 kromozomu var. İnsan genomuna baktığınızda, toplam 46 kromozomda özellikle II. kromozomun içinde iki kromozomun bilgisi olduğunu, yani II. kromozomumuzun, iki ayrı kromozomun birleştirilmesinden meydana gelmiş olduğunu fark edersiniz. Ve her bir kromozom DNA dizilimi içinde kendisini komşusundan ayıran telomere uçlarına sahiptir. II. Kromozom’u incelediğimizde, uçlarda kalması gereken bu ‘telomere’lerin sadece II. Kromozom’da uçlar yerine merkezde de olduğunu, yani II. Kromozom’un aslında ayrı ayrı iki kromozomun birleşmesinden meydana geldiğini fark ederiz.

Diğer maymunlarda ayrı ayrı duran bu kromozomlar insanda birleşmiş bir şekilde hatta sanki ziplenmiş bir dosya gibi sıkıştırılmış bir halde II.Kromozom’da yer alıyor. Düşünsenize iki kocaman kromozomun bilgisi tek bir kromozoma sığdırılmış durumda.

Azra Kohen'in "İnsan Projesi" makalesinden.