Deprem Anına Dair Yanlış Bildiklerimiz

Belki de o anda karşılaştığım ölüm korkusu değildi.Çünkü, sadece; 'en az hasarla kurtulabileceğimiz doğru yer neresi olur' diye düşündüm.Bir yerlerde okumuştum;  "Depremde en bilinen, ama, en yanlış, ölümcül bilgi; kapı kirişi altında durmaktır." diye.Onu hatırlayıp durabileceğimiz yeri bulmaya koyuldum.Aklımda sadece bu vardı.Başka hiç bir deprem senaryosu geçmedi zihnimden.Ne daha önce izlediklerim ve ne de, okuyup duyduklarım geçmedi aklımdan neyse ki depreme dair.Hayatım bir deprem bölgesinde geçtiği için alışkınım arada sallanmaya.Ama, bahçeye inme isteği ikinci kez duydum.Daha önceki büyük depremlerden birini deneyimlemiş birinin korkusu çok daha fazladır eminim.Umarım bundan sonra kimse böyle birşey yaşamaz.Yine de, daha güçlü bir deprem olasılığına karşı, bugün hissettiklerimden yola çıkarak internetten araştırınca, bunu sizlerle de paylaşmak istedim:

"Adım Doug Copp. Dünyanın en tecrübeli kurtarma birimi Amerikan Uluslararası Kurtarma ekibinin Kurtarma şefi ve afet olayları müdürüyüm. Bu makaledeki bilgiler bir deprem anında hayat kurtaracaktır.İçinde 20 cansız manken (mannequins) olan bir okulu ve evi yıktık. On manken "çömel ve korun" metodunu uygularken, 10 manken "hayat üçgeni" metodumu uyguladı. Tasarlanmış yıkımdan sonra görüntüleri filme almak ve sonuçları belgelemek için enkazı geçip binaya girdik. Bina yıkımlarında oluşabilecek şartlar dahilinde direkt olarak gözlemlenebilen ve bilimsel şartlar altında hayatta kalma tekniklerimi uyguladığım film "çömelip korunan/saklanan" kişiler için hayatta kalma şansının sıfır olduğunu ortaya koydu. Hayat üçgeni metodumu kullananlar için hayatta kalabilme şansı yaklaşık olarak % 100 oldu. Bu film Türkiye’de ve Avrupa’nın geri kalan kısmında milyonlarca izleyici tarafından izlendi. Bu film ABD, Kanada ve Güney Amerika’da Real TV programında izlendi.

Enkazına girdiğim ilk bina 1985 Mexico City depreminde bir okuldu. Bütün çocuklar sıralarının altındaydı. Her bir çocuk kemiklerinin kalınlığına kadar ezilmişlerdi. Sıralarının yanındaki koridorlara uzanmış olsalardı hayatta kalmış olabilirlerdi. Bu "ayıptı, gereksizdi" ve çocukların neden koridorlarda (sıraların arasında) olmadığını merak ettim. O an, çocuklara bir şeyin/eşyanın altına saklanmalarının söylendiğini bilmiyordum
Kediler, köpekler ve bebekler doğal bir şekilde dizlerini ana rahmindeki gibi karınlarına doğru çekerek kıvrılırlar.Deprem anında siz de bu şekilde kıvrılmalısınız.Bu doğal bir güvenlik ve hayatta kalma içgüdüsüdür.

Basitçe ifade edilirse, binalar yıkılırken, objelerin üzerine düşen tavan ağırlığı veya içerideki mobilyalar bu nesnelere çarparken yanlarında bir yer, boşluk bırakırlar. Bu boşluk benim “hayat üçgeni" dediğim alandır. Nesne ne kadar büyük ve ne kadar dayanıklı olursa daha az ezilecektir. Nesneler ne kadar az ezilirse boşluk ve bu boşluğu kullanan kişinin yaralanmama olasılığı o kadar artar."

DOUG COPP'UN ÖNERILERI

1)      "Binalar çökerken basitçe "çömelen ve korunan" kişiler istisnasız her defasında ezilerek ölüyorlar. Masa, araba gibi nesnelerin altına giren kişiler her zaman ezilirler.
2)      Kediler, köpekler ve bebeklerin hepsi doğal bir şekilde dizlerini ana rahmindeki gibi karınlarına doğru çekerek kıvrılırlar. Deprem anında siz de bu şekilde kıvrılmalısınız. Bu doğal bir güvenlik ve hayatta kalma içgüdüsüdür. Daha küçük bir boşlukta hayatta kalabilirsiniz. Hafifçe ezilecek ama yanında boşluk yaratacak bir kanepenin, geniş büyük bir eşyanın yanında durun.
3)      Ahşap evler deprem anındaki en güvenli yapılardır. Sebebi basittir; ahşap esnektir ve depremin zorlamasıyla hareket eder. Eğer ahşap bina çökerse geniş yaşam boşlukları oluşur. Ayrıca, ahşap binalar daha az yoğunlukta yıkılış ağırlığına sahiptir. Tuğla binalar ayrı tuğla parçalarına ayrılacaklardır. Tuğlalar bir çok yaralanmalara sebep olacaktır, ama (beton) bloklardan daha az ezilmiş vücutlar yaratırlar.
4)      Eğer gece yataktayken deprem olursa, basitçe yuvarlanarak yataktan düşün. Yatağın çevresinde güvenli bir boşluk oluşacaktır. Oteller müşterilerine deprem anında yatakların yanında yere uzanmalarını salık veren bir uyarı notunu odalarda her kapının
arkasına asarlarsa depremlerde çok büyük hayatta kalma oranlarını sağlayabilirler.
5)      Televizyon izlerken deprem olursa ve kolayca kapıdan veya pencereden dışarı kaçmak mümkün değilse, kanepe veya büyük bir koltuğun/sandalyenin yanında cenin pozisyonunda yere kıvrılın..
6)      Bina çökerken Kapı kirişlerinin altına geçen herkes ölür...Nasıl mı? Eğer kapı kirişlerinin altına geçerseniz ve kapı kirişi öne veya arkaya doğru düşürse inen tavanın altında ezilirsiniz. Eğer kapı kirişi yana doğru yıkılırsa ikiye bölünürsünüz. Her iki durumda da ölürsünüz!
7)      Hiçbir zaman merdivenlere gitmeyin/yönelmeyin. Merdivenler (ana binadan) farklı bir "frekans aralığına" sahiptir; ana binadan bağımsız/ayrı olarak sarsılırlar. Merdivenler ve binanın geri kalanı devamlı olarak birbirlerine çarparlar, ta ki merdivenlerin yıkılışı
gerçekleşene kadar. Merdivenlere ulaşan insanlar basamaklar yüzünden yaralanırlar. Korkunç şekilde sakatlanırlar. Bina yıkılmasa dahi, merdivenlerden uzak durun. Merdivenler binanın hasar görmesi en muhtemel kısmıdır. Depremde yıkılmamış olsa dahi, merdivenler bağırarak kaçmaya çalışan insanların aşırı yüklenmesi ile çökebilir.
Merdivenler binanın geri kalan kısmı zarar görmemiş olsa dahi her zaman güvenlik açısından kontrolden geçirilmelidir.
8)      Binanın dış duvarlarına yakın yerlerde durun, mümkünse dışına çıkın. Binanın iç kısımlarındansa dış kısımlarına yakın yerlerde olmak çok daha iyidir. Binanın dış çevresinden ne kadar içeride olursanız, çıkış yolunuzun kapanma ihtimali o kadar artacaktır.
9)      Aynen Nimitz yolundaki katlar arasındaki (yıkılan) blokların meydana getirdiği gibi, deprem anında üst yolun yıkılmasıyla ezilen araçların içinde bulunan insanlar ezilirler. San Francisco depreminin kurbanlarının hepsi araçlarının içindeydiler. Hepsi öldü. Araçlarının dışına çıkıp,aracın yanına uzanıp veya oturarak kolaylıkla hayatta kalabilirlerdi. Ölen herkes eğer araçlarından çıkıp, araçlarının yanına oturabilseler veya uzanabilselerdi yaşıyor olabilirlerdi. Ezilen bütün araçların yanında-kolonların direkt olarak üzerine düştüğü araçlar hariç-  bir metre (3 feet) yükseklikte boşluklar oluşmuştu.
10)  Enkaz halindeki gazete ofislerini ve çok miktarda kağıdın olduğu ofisleri dolaşırken kağıdın sıkışmadığını/ezilmediğini keşfettim. Kağıt yığınlarının/kümelerinin etrafında geniş boşluklar bulunur/oluşur.

                                                               
Bu yazılanların hiç birine gerek kalmamasını diliyorum.O çok değerli olmasına rağmen; korkuyla beslenmeyi -daha bir çok- seven sevgili bilinçaltımıza bir zafer çığlığı olsun diye...  Bizler için de bilgi;  umutla ve bir an bile aksini aklından geçirmeden, kurtuluşunu bekleyen prenses olsun.Hafızanızın bir köşesinde saklı tutun masalların kurtulmayı bekleyen prenseslerini.Tüm o bekleyişe rağmen, ümit hep vardır.Prensin kızı kurtarması için bir yolu olur mutlaka.Prens de, zannettiğimiz gibi erkeğin temsili değildir belki.Cinsiyetsiz aşk/sevginin -maddesel olarak- daha güçlü yanı olmasın prens?..  Hadi zorlayın biraz hayal gücünüzü.😉 Belki de prens; tedbirdir! Bizler de kendi hayatlarımızın prens ve prensesleri olarak, umutla ve inanarak kurduğumuz her hayali doyasıya yaşayalım.

Hayalleriniz de, yaşamlarınız da hep güzelliklere doğsun...

Son olarak sevgili arkadaşım Safiye'nin kaleminden bir bölüm de, bu yazımın altına harika gider bence.Kendisi de, -pek aktif paylaşım da bulunmasa da- çok iyi bir blog yazarımız ayrıca.Umalım ki, Sevgili Evren'in; "İnterneti Bloglar Kurtaracak" sloganına katılır ve bu güzel yazılarını bloğunda daha çok paylaşır bizimle. 😉 

Gökyüzümüz hep mavi kalsın... 

Kocaman sevgilerimle 😍😍😍 

                                                                                                                        Aytül Örcün

"Gökyüzü kırmızı olduğunda deprem olur derlerdi. Büyük olasılıkla bu gece ay kırmızı olacak. 
Bugün ilk kez bir depremden korktum. Deprem olurken ölüm değildi beni korkutan, göçmüş binanın altında yaşam mücadelesi vermek. 
Her insanin korkuları farklı olur: Kimisi geride bırakacaklarını düşünür, kimi ölümü, kimi sevgilisini, kimi kaybedeceği geleceğini... 
Önem verdiğimiz şeyler farklı.Biz farklıyız.Çünkü hepimiz ayrı hayatlar yaşıyoruz. Her insan bir dünya derler ya. Aslında hepimiz kendi dünyalarımızı yaşamak için geldik ve yaşadığımız tüm olaylar, karşılaştığımız tüm insanlar bizim yansımamızdan başka bir şey değil.
Bugün deprem sadece yeryüzünde olamadı; benim içimde de oldu...
Bir şeyler yazdım ama; içimdeki artçılardan, ne yazdığımı ben bile anlayamadım. Umarım Siz anlamışsınızdır.
Sevgiler... "
Safiye Buğdaycı