Korku Tüneli


https://aynahikayesi.blogspot.com.tr/2017/04/korku-tuneli.html

Neden bir korku tüneline girmiş gibisiniz? Korkmak için neden para ödüyorsunuz? Deneyimleyebilmek için tabii ki.Derin ve çarpıcı bir inişin olacağını bile bile sürekli yukarı tırmanma heyecanın neye benzediğini hissetmek için.

Şu korku evleri var ya, ben geçen yaz haberdar oldum.Arkadaşım anlattı.Çok eğlenceli, korkunç olduğu kadar deyince, bir an heyecana kapılıp "birlikte gidelim" dedim.Eve geldim açtım neti, videoları izledim.Sonra korku filmi fobimi hatırladım.Bana sıkıntı ve gereksiz korkulardan başka bir mirası kalmamıştı.Sıkıntı hissi, heyecana galip gelince vazgeçtim.

Çocukluğumun Disneyland'ı lunaparkları düşünüyorum.Gençliğimin masum aşk anılarının hancısıydı o.Şimdiyse bambaşka oldu.En son radara bindiğimde, inme indi sandım; öylece kilitlendim bir süre.Beyin sarsıntısı geçirmişim, aksiyon bunun neresinde? Lunaparkta çok da eğlenemeyenlerdenim yani ;)  Ama korku tüneli için zevkle para ödediğim doğrudur.Çünkü, nelerle karşılacağımı bildiğimden, pek korktuğum söylenemez.Çocukluğumdan beri minik bir değişiklik oldu yalnızca konseptinde.Ve öyle uyduruk maketler var ki, çoktan zombi olmuşlar.Ama ilkokul çocuğunun çizdiği zombiden ne kadar korkarsanız, o kadar.Yine de benim için, lunapark da korku tüneli de,  kızımın heyecanını yaşamak adına çok keyifli.

80'lerde geçti çocukluğum... Videolar yeni çıkmıştı daha.O sıralar sadece zenginler alabiliyordu.Ama bizim dip komşu eğlenmeyi sever, çalgısız yaşayamaz, etsiz yemek yemez bir aileydi.Dolayısıyla eğlence aracı bir videoyu -harç borç olsa da- almışlardı.En sevdiğim komşumuzdu roman aile.Aile büyükleri yokken ev sahibinin çocukları, mahallenin tüm çocuklarını davet etti.Kaçar mı bu fırsat ;) Bir; Küçük Emrah'ın kaş büküşlü, ağlak bakışlı filmleri, bir de korku filmi izlemek modaydı zaar😉 Hemen perdeler çekildi.Film başladı.Anamm!!! Şeytan! Kafasını döndürüyor falan... Günlerce rüyalarımda, içimdeki şeytanla uğraştım.Bilsem seyreder miydim hiç! Velhasıl, seyrettiğim tek korku filmi heyecanı deneyimim, hurmaların tırmalayışına dönüştü.Benlik bir şey değilmiş demek ki😌 Bir bu filmden, bir de yine çocukluğumda anlatılan o 'dede' hikayelerinden dolayı yıllarca karanlıktan aklım gitti.Babam, ısrarla mutfağa bir eksik almaya beni gönderirdi, sırf korkumu yenebileyim diye.Ama, nafile.Aksine, hep aynı kalıyordu.Daha 5 yıl öncesine kadar -rahatsızlık boyutuna varmadan- bu duygu arada bir yokluyordu.Bir gün, abime anlatırsam, o çözebilir diye düşündüm.Şimdiye kadar örnek almıştım onu kendime.En çok ona inandım.Çünkü hep ikna oldum... Oturdum karşısına; "Abi" dedim. "Ben karanlıktan korkuyorum.Görmediğimden ve bilmediğimden yani.Ve bu korkumu yenmek istiyorum" Gözleri yukarıda, hesap yapar bir tavırla bişeyler konuştu mırıldanırca.Sanki söyleyeceğine, kendisinin ne kadar inandığını test edip, öte taraftan da; kendi düşüncesini sağlamlaştırıyordu.Sonra, daha anlaşılır bir şekilde anlattı; insanın en güçlü varlık olduğunu, ve sadece güçsüzlerin görülmekten kaçındığını.Korku duygusu, kendimizi korumamız için gerekliydi sadece.Evrimsel gelişimimizin bilimsel açıklamalarına da ikna olmayacak değildim ya.Artık, karanlıkta kalmaya can atmasam da, pek etkilenmiyorum.O, arada bir yoklayan duyguyu salıverdim özgürlüğüne.Gücümü bilerek, dikilirim karşısına en fazla.Ne demişler; "Korkunun, kendisinden başka korkulacak hiç bir şey yoktur." Ecele bir faydasının olmadığı gibi ;) Yalnızca onu kullanmayı gereksindiğinizde ya da kullanmak istediğinizde erişebileceğiniz bir enerjidir o.Korkunun diğer bir yanı daha var.O da, başarısızlıktan korkmak.Kendi uydurduğumuz başarılardan bahsetmiyorum.Kendimize daha yakın olmamıza engel olan, hayatın bize unutturduğu, öz benliğimize uzak düşmemize sebep olan şu bildik kaygılar...Başa çıkmayı isteyerek, korkulardan kurtulmanın ilk adımını atalım hiç değilse.Eski inanç ve enerjileri salma zamanı gelmedi mi?



Korku Tüneli Korku Tüneli Reviewed by Aytül Laçin - aynahikayesi.blogspot.com on Pazartesi, Nisan 10, 2017 Rating: 5

20 yorum:

  1. Korku filmlerinden bende tırsarım, gerilmeyi sevmiyorum galiba...
    Hiç olmadık zamanlarda çıkan garip sesler psikolojimi bozar... Bir tek karanlıktan korkmuyorum sanırım, ama inan nedenini bilmiyorum.

    O korku tünelleri hep kabusum olmuştur bu sebeple :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben de sevmiyorum gerilmeyi ya da kanlı manlı sahneler içimi daraltır hep.Heyecan yerine, ıstırap gibi benim için.
      Karanlıktan korkmaman ne güzel.Çocuklukta cin-perilerle korkutmamışlar galiba ;)

      Sil
  2. Ben de karanlıktan korkardım, arka odalara gidesim gelmezdi, ama sırf korktuğuma ışık açmadan giderdim, yavaş yavaş üstelik. Şimdi düşünüyorum da normal değil miydim neydim :)

    Korku filmi hiç sevmem :) Ama karanlıkta idare ediyorum artık :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Vaay korkunun üstüne yürümüşsün resmen ;) Bravo sana.Karanlık da olsa ay ışığı olsun hep ;)

      Sil
  3. Çocukken Ankara'da Gençlik Parkı'nda korku tüneli vardı ama çok ilkel, iptidai bir şeydi, korkutmazdı pek insanı:))bu fotodaki bayağı ürkütücü. Ama korku tüneline gerek yok haber saatini açınca ismi lazım değil biri çıkıyor beni ençok o korkutuyor Aytül'cüğüm. Hortlak filan hikaye:)))))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hahahaha ;)) Tam Müjdece bir yorum tabii ki ;) Annelerimiz "korkma yawrum şimdi insanlar şeytan oldu" diye boşa demiyor ;)
      Teşekkürler Müjdecim.

      Sil
  4. Korku, yürekte ne kadar yoğun izler bırakmışsa o kadar da derin oluyor yansımaları. İnsan çocukken daha az korkuyor herhalde. Hangi akla hizmet lunaparklarda dönme dolaplarla turlar atıyorduk. Can güvenliği çocuk yaşlarda sorgulanmıyor herhalde. Ya da bizler çocukluğumuzu korkulardan uzak doyasıya yaşadık. O yüzden olsa gerek kırklı yaşlarda bile eski günlerimizi unutamadık.:)))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çocuklar için her şey oyun ve eğlenceden ibaret oluyor.Korkuları öğrenerek ediniyoruz.Çocukluk insan yaşamının en güzel dönemi, 80'i görürsek hala hatırlayabilir miyiz onu da merak ediyorum açıkçası ;))

      Sil
  5. Dibine kadar tırsacagima emin oldugm bir yer 😀 iyikide bizim burda yok kesin orda mefta olurdum haha 😀

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Eyvah eyvah! ;)) Yani, çok etkileniyorsan değil tabii ama, yine de küçük çaplı heyecan deneyimleri yaşanabilir ;)

      Sil
  6. Ben korku filmlerinden bazılarından ciddi korkarım ama izlerken değil daha sonra karanlıkta yalnız kaldığımda.. ama yine de bunu bile bile izlemekten alamam kendimi.. Adrenalin ve heyecan ise tutkumdur.. Luna parklara bayılırım en en heyecan verici alete mutlaka binerim, yüreğimin hop edişini severim yani :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Heyecan ve adrenalin tutkusu muhteşem.Yaşayabilene tabii ;)
      Bungee jumping yapmayı hayal eder, heyecanlanırdım eskiden.Yaşamın bize sunduklarını deneyimlemeli insan.Rüyamda falan atlar denerim ben artık ;))

      Sil
  7. Komik aynalar var ya lunaparklarda tek sevdiğim o....

    Midem bulanır öyle büyük salıncak ve dönme dolaplardan.
    Karanlıktan bende korkarım,özellikle sokaktaysam...Bayağı tırsarım.
    Korku filimleri-gerilim-hiç hazetmem çok etkilenirim,daha çok o senaryoyu yazan insanların ruh haline de takılırım,var demek ki böyle şeyler ki insanlar yazmış diye,yani yine gerçeklikten korkarım filimden değil aslında.

    Ama komik aynalara,bütün Bloğ kızlar toplanıp gidelim ya...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar

    1. Senaryo yazanın var olanlar üzerinden yazdığına inanmak istemiyorum açıkçası ;)
      İzmir fuarında çocukken aynalara girerdik.Çok eğlenceliydi gerçekten.Şimdi yok artık nedense.İyi fikir bütün kızlar toplanıp gidelim ;)

      Sil
  8. Bu arada yazmadan geçmek istemedim "Abi" deyip inandığın bir yakınının olması ne büyük güven,mutluluğunuz-inancınız ömür boyu sürsün.
    Öptüm bak korkma tamam mı..?
    Aklına gelsin karanlıkta MERİH de beni alnımdan öper korkmam ki dersin kovarsın hepsi geçer.

    YanıtlaSil
  9. :)))) Lunapark da sadece dönme dolaba binmişliğim vardır hepsini saysan 4 etmez:))) zincirli salıncağa kız kardeşimle binmiştim 16 yaşların da hatta fotoğrafımız vardı ikimiz el ele dönmüştük yani ayrı cesaret edemedim:)) Bizden birkaç akşam sonrası bir hanımın zinciri kopmuş metrelerce uzakta bir tarla da bulmuşlar bunu da duydum bir daha biner miyim:))) korku tüneline de içinde neler olduğunu bilmeme rağmen yarı açık yarı kapalı gözlerle deneyimledik .
    Hangi akla hizmet genç yaşlar da gençlerle testere filmi izlemişliğim var benimm offf şimdi beni kimse oturtamaz karşısına hangi akla hizmet etmiştim bilemiyorum korkmuyorum ama iğrenç geliyor bana hafif gerilim en kansızından her şey tadın da kalsın:)))))
    Çocuklarıma korku diye bir şeyin olmadığını söyleyerek büyüttüm Yıllar öncesi muppet şowdan cesurum cesurum şarkısıyla hareket ederdik bazı konular da.Ayy bir sürü anılar uçuştu beynimin için de .
    Merihcim öperken Haticem de bana sarılıyor ohh güvendeyim dersin biter gider korkular:))) öptüm kocaman

    YanıtlaSil
  10. Merihimm ve Haticemm'e;
    Ne acayip bir duygu şu an hissettiğim.Birarada, sohbet havası oluşunca ortak alanda buluşan bir yorum olsun istedim.Yakın bir zamana kadar kalp kolyeler bile çocukça gelirdi bana.'Sevgi' sözcüğü; içi boşaltılmış, dillere pelesenk olmuş harf topluluğuydu.İçimde hissetmediğimden değil, aksine herkesin ağzında dolanıp hissetmeden tüketilmişliğinden dolayı.Blog arkadaşlığının bana kattığı en güzel şey, gerçek sevgiyi taşıyan insanların varlığına tekrar inanmam oldu.Tüm yozlaşlaşmışlıklar bir yana, çıkarsız hesapsız, şu vadideki Mersin Ağacının kokusunu havaya saçması gibi verilen sevgiyi duyumsadım.
    Korktuğumda bana güç verecek iki can daha olduğunu biliyorum artık.Merihin öpücüğü alnımda sıcacık, Haticenin güvenli kolları sarmış.KORKMUYORUM!!!...
    Üstüne bir de, "cesurum" şarkısını söylerim.Ooh mis ;)
    Siz de korkunca beni hatırlayın emi.Sımsıkı sarılıp kocaman öpüyorum ikinizi de...

    YanıtlaSil

Blogger tarafından desteklenmektedir.