Hayal Molası

Hepimiz, 'önceki hayat olsaydı/varsa' diye başlayan cümleleri  zaman zaman kurmuşuzdur sanıyorum.Kendi adıma, hayatımın her yaşında benzer cümleler kurulan sohbetlerim oldu.Çoğu makara gırgır olsun diye 😊 Hiçkimse bir kral/prenses olmak varken, köle olmayı hayal etmez herhalde.Bazen de; "Yahu, ruhum fakir, hayal kurarken bile muhteşem bir villa değil de, bahçeli ev hayali kuruyorum" benzeri bir cümle kurarız azla da mutlu olunacağını gösteren, ama yaşadığımız dünyanın beğeni kurallarına aykırı düşen.İyi de, düşler kural tanımaz ki zaten.

Pekiii, en derinlerinizde sakladığınız, en özel düşlerinizi hatırlamaya ne dersiniz?

Kimisi; "Amaan ne saçma, kızım gerçeklere bak, ne acılar çekiliyor dünyada.Sen kalkmışsın yok önceki hayat, yok hayaller diyorsun" da diyebilir.Evet, büyük acılar yaşanıyor dünyada.En duyarsızımızı bile içine çekecek kadar hem de.Bu konuda söyleyecek, yazacak çok söz var.Ama hepsi aynı yere çıkıyor nihayetinde.Geçen gece en eski dostummla yazıştık bir süre.O kadar duyarlı ve bu yüzden o kadar acı çekiyor ki, bir yaralı sokak hayvanı görse elinden geleni yapar.Ama iyileştiremezse, günü resmen kahır içinde geçer.Tanıdığı, tanımadığı her canlı için acı çeken bu yüce gönülün sakinleşmeye ihtiyacı vardı.bir süre yazarak konuştuk.Ve biliyorum ki, ikimize de çok iyi geldi.Yazışmalarımız esnasında güzel bir söz çıktı ortaya.

Acılara tutunma, acıyı teslim al.

En büyük acıları yaşamış olan insanlar dahi, hayatlarını -bir yanları eksilmiş olsa da- sürdürmeye devam ediyorlarsa, hepimiz yapabiliriz.Açlık, savaş, ölüm, vahşet -ve bunların yanında en tatlı kalan- aşk acısı yüzyıllardır var.Ve var olmaya da devam edecek gibi görünüyor maalesef.Bunları elbette yok sayacak değilim.Sadece, Cem Şen'in dediğine kulak verirsek daha güzele varırız diye düşünüyorum: "Acıyı gözlemlemeliyim.Bu da acıdan kaçmak yerine, dönüp acını kaynağına ilerlemek anlamına gelir.Taocu aydınlanma yolunda buna; korkunun üzerine gülümseyerek yürümek denir."
Ara Not: (İsme tıklayarak yazının tamamına ulaşabilirsiniz.)

Bu arada keyif verecek bir hayal kurma durumu için bile utanır olduğumuzu fark ettim😩Yine de teslim olacak değilim.O halde, 'önceki hayat hayalime/oyunuma' geçebilirim.

Kim, ya da ne olmuş olmak isterdiniz?

En sevdiğim çiçek, Papatya genellemenin aksine.Sakin, uyumlu mizacımın içinde, içine sindirmeden kabul etmeyen asi bir 'ben' var.O yüzden belki de 'herkesin sevdiklerini'  ya da, tüm öğretilmiş duygu ve düşünceleri hep reddettim.Kendim öğrenip deneyimledikten sonra kabullendiğim kendi gerçeklerimi bulana kadar.Yedi kat yerin altından çıkıp, saçının arasına takılıveren asi bir Papatya gibi.Bir sürü yaprağım, ve her yaprağımda ayrı bir 'ben' var.Dişi yaprak, anne yaprak, dost yaprak, yazar, oyuncu, Sindirella ........

Çocukluğumda mahallemizin teyzeleri beni görünce önüme oturakoyarlardı.Hemen hepsi rahmetli oldu.Ama bana harika anılar bıraktılar. "Aytül annen artık bilemiyor.Sen güzel ovuyorsun" derlerdi. Kaçış yok, ovardım.Durum şimdi de pek farklı değil ya gerçi 😊 Ama seviyorum birilerinin ağrılarının şifasına katkıda bulunmayı.Bazen öğretmeyi deniyorum birileri de bana masaj yapsın diye.Sırrı basit aslında bu işin.Hissederek dokunmak.Konsantre olup dokunduğun her noktayı hissedersen, karşındakinin tepkilerini gözlemleyerek onu da hissetmiş oluyorsun. Kaynağa varabiliyorsun böylece.Şimdiye kadarki, masaj öğretmenliğimde sınıfı geçen tek öğrencim kızım olduysa da, bunu da başarı varsayıyorum 😊 Hiç bir yeni çağ akımının içinde yer almaksızın enerjinin büyüsüne inanıyorum.İşte bu yüzden, ben, önceki hayat hayalimde Papatyanın taç yaprağının, bir Şaman Kadın olduğunu düşlüyorum.

Az önce gazlı içeceğin kapağını açmayı becerememiş ellerin şifası ne derece olursa artık 😊 Mesele kendinin özel yetenekleri olduğunu zannetmek değil tabii ki.Hepimiz özeliz, ve hepimiz eşitiz özümüzde.Mesele, sıkıcı/üzücü dünya meselelerine küçük ve tatlı bir hayal molası sadece.

Şimdi sıra sizde.Bugün kendinize bir hayal molası zamanı ayırın.Gözlerinizi kapatıp düşleyin sadece.Kim ya da ne olmak isterdiniz? 💖