Bir Varmış, "BİR" Yok Olmuş

Fotoğraf, "Mutluluğun Resmi" Facebook sayfasından alıntıdır.

Bir varmış, "BİR"  yok olmuş.Develer tellal iken, pireler berberlikten istifa etmiş.Annemle babamın beşiğinin, ebeleri tarafından kırıldığı bir zamanmış.Yazının ilk cümlesini dün gece taslağa kaydetmiştim.Bir genç kızın, aşkla başının döndüğü, masalsı bir hikayeyi anlatacaktım.Ama işte, yazan bir insansanız, o anda, o ruh haliyle yazmanız gerekiyor.Bugün bambaşka bir ruh halindeyim.

Kızımın yarın kursu var.O henüz 12 yaşını doldurmadı bile.Bu arada yarın artık bugündür.Ne de olsa, saat çoktan devirdi kendini yeni güne.Ama sorun da burda ya! 'Yarın'da yani... Çocuğum yarın kursa gitmekten korkuyor.Hep içimizde yaşatmak istediğimiz yanımız; -o küçücük kız çocuğu- yarından korkuyor.Karşıyaka'da bir bombacı ihbarıyla hepimiz tedirgin olduk bugün.Asılsız olduğu söylendi ama; "Anne ya doğruysa! Lütfen yarın kursa gitmeyelim." diyerek uyudu bu akşam.Belki, "Çocuğun böylesi endişe duymasına siz sebep olmuşsunuz.Uzak tutmalıydınız." diye aklından geçirenleriniz olabilir.Be kardeşim, be arkadaşım... Televizyonu kapatsan internet var.Konu komşu, eş dost...Ne yapacağız? Çocuğu dezenfekte bir mumyaya saracak değiliz ya! Ne kadar uzak tutsan, o da bir şekilde şahit oluyor yaşananlara.Ki bizler -henüz- şanslıyız.Artık çocuklar ölümün kucağında yaşıyor ne de olsa.Bu, kan kokan dünyada.

Anlatmaya çalıştım ona dilimin döndüğünce.Bu yaşta endişeyle tanışan çocuk kalbine kendimce, 'annece' güven vermek istedim.'Anne' demişken, ben de kendi çocukluğumu düşündüm bu arada."Devlet Baba" diye bir tabir vardı benim çocukluğumda.Koruyan, kollayan baba şefkatiydi, güvendi.Siyaseti hiç sevmedim.Siyasete girmek gibi bir isteğim de yok."Ne olacak bu memleketin hali" geyiğinden öteye geçmedi şimdiye dek siyasi sohbetlerim.Gelgelelim artık çocuklar bile korkarak yaşıyor memleketimde.Biz siyasete değil, siyaset bize girdi.

Bir anne/baba için evladı, dünyası değil midir ki? Saçlarına zarar gelse yakmaz mıyız dünyaları? Peki biz de bu vatanın evlatları olarak, aynı güven ortamının sağlanmasını istemekle, fazla şey mi istemiş oluruz o halde.Ve birer dünya insanı olarak da, her canlı için yaşam hakkı istemek hakkımız değil mi?

Yanlış -ama planlanmış- politikalar varken, güç ve ego tatminsizliğindeki, bedenlenmiş şeytanları cehennemde aramaya ne hacet! İnsanın insana zulmünü, 'din' diye gösteren;  yobaz, softa, asıl şeytanlarla aynı gezegende yaşarken hem de...

Ölümle iç içe yaşamaktan yıldık.Hiçbir sözcük avutmuyor artık."Şehit" in sözlük anlamı: "Kutsal bir ülkü ve inanç, özellikle yurt için savaşırken ölen kimse."dir. Şehit, sokakta yürüken, evinde otururken, işe giderken......... sıradan hayatını yaşamaya çalışanların değil, vatanı için canını feda edenin mertebesidir.Biz, sıradan vatandaşların mertebesi olmayan mertebelerle şanlandırılmak değil, insanca yaşamak istiyoruz sadece.Ve yaşam hakkımızın korunabilmesini.Hele ki OHAL kapsamındayken ve habersiz kuş uçmaması gerekirken, bombaların ve terörün cirit attığı memleketimizde, çocuklarımız, kendimiz, sevdiklerimiz, hatta hiç tanımadıklarımızın endişe ya da acılarıyla yaşamak istemiyoruz.Lanetlemek, baş sağlığı dilemek içimizin yangınını söndürmüyor artık.ÇÖZÜM istiyoruz.

Çocukların korkmadan şeker yiyebilmesini, kadınların korkmadan sokakta yürüyebilmesini, kan yerine ekmek kokusunu, dehşet saçan haberler yerine, sanat ödüllerini kimlerin kazandığını izlemeyi, sosyal medyada bilimdeki gelişmeleri takip etmeyi, doğayı koklamayı, hayvanlara dokunmayı, insanca yaşamayı istiyoruz.

Burası dünya yahu, burası bu kadar işte. "Bir varmış" la başlayan masallarla, huzurla uyusun çocuklar. "BİR"  yokmuş olmasın kimse.