Özlemin Kapı Aralığında ...

Anneye Özlem;

En hırpalayıcı özlemlerde, her zaman derin bir sevgi vardır.Peki bu, sarsıla sarsıla özlediğinizin özlemi yanında, eksik hissettiğin taraflar, yalnızca tebessüm mü yaratır sizde de?Artık, önceleri kızdığınız ya da üzüldüğünüz ne varsa,  "İleride gülerek hatırlayacağın"  anılar bölümüne konuşlanmıştır acemice.Halbuki orası, onun yeri değildir. "Özlemin ağırlığı, olumsuzlukları alt etti"  anılar bölümüdür asıl yeri.Bu ağırlık boşa çökmez öyle üzerine.Özlem varsa, Özlediğin yanında yoktur.Ve ağırlaşırsın kendine.

Hayaller yoksa, ben yok olmuşum demektir.'Yok olduysam, ya cennet ya cehennemdeyimdir' diye bildiğimiz cümle değil de, hayallerin devam edebileceği varsayımdan gidelim.Yok oluşuma rağmen; hala hayallerim varsa, zaten hayalimi gerçekleştirmişim demektir.

Lisedeyken Pisikoloji ve Felsefe ders günlerini severken, yanısıra gördüğümüz Mantık derslerini de hiç sevmezdim halbuki.Ama şimdiye kadarki cümleler, Mantık derslerinde öğrendiğimiz  "p ise q" önermelerine benzedi.Tam anlamını unutmuştum bu önermenin.Şimdi baktım da, Google'de şöyle yazıyor: "Önerme: Doğru ya da yanlış bir hüküm bildiren ve aynı zamanda hem doğru hem de yanlış olmayan ifadelere önerme denir. 'p,q,r,s...'  gibi harflerle gösterilir."

Madem ki bilim bile olasılıklardan yola çıkarak ulaşıyor gerçeklere, bilimin karşısında duracak kadar cahil değilim ki, kendi olasılıklarımı  yok sayayım.

Tipik karakter yapım işte benim.Olabilecekler üzerinden kurarım illaki hayallerimi.Ama bu hayallerim, sadece Milli Piyango üzerine olanlar.Yani şimdi parayla gerçekleşecekler var, bir de beleşe sadece düşlediklerin var.Ah işte orası var ya, tam bir düş kainatı.Her şeyin mümkün olduğu tek yer.Ve olasılık kuralına göre; herşeyin mümkün olduğu bir yer varsa, yok oluş diye bir yer yok demektir.Tabii ki ben ne bilim insanıyım, ne de bu konularda bilgi verecek yetkinlikteyim.Ama olasılıklar herkes için var.Çünkü, sadece hayaller sınırsız .............................

Belki ben de şu anda tatlı bir tebessümle hatırladıklarımı, "Özlemin ağırlığı, olumsuzlukları alt etti" anıları bölümünde izlemişimdir.Ve yine gerçekçi yanımla da,  "Niye bu anılar geldi şimdi aklıma.Çok daha değerlileri varken? " diye düşünmeme açıklama bulmuşumdur.Her ne olursa olsun, bir yanıyla değil, bütünüyle güzel herşey.

Ne düşlerin gizeminde kayboldum, ne de gerçeklerin duvarlarına asılı kaldım.

"Düş Kainatı" diye bir yer var mı, varsa orada yaşarken O'nu tekrar görebilir miyim?.. Bilmiyorum.Ama, üzerimdeki ağırlığı tanıyorum.Ne ileri ne geri hareket edemeyecek kadar ağırsan eğer kendine; kapı eşiğindesindir şimdi.Hayaller bir yana, gerçekler öbür yana düşer.Ve sen hayallerin gerçekliğini seçersin.Yani;  Eşiği...

"Ne içerideyim,

 Ne de dışarıda.

 Kapı aralığında kaldım.

 Özlemin kapı aralığında.

 Özlemin,

 Kapı aralığında ..."

                          Ozan

Bazen Özlemin ağır basar, Özlediğin değil, Özlemin olur anlattığın ...